Ο Γεώργιος Μαντζαβίνος γεννήθηκε στην Άμφισσα το 1888. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και αναγορεύθηκε Διδάκτωρ Νομικής. Tο 1906 ανέλαβε υπηρεσία στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, όπου διέτρεξε διαδοχικά όλες τις υπηρεσιακές βαθμίδες, φθάνοντας το 1928 στην ανώτατη, εκείνη του Γενικού Διευθυντή. Από τη θέση αυτή, στην οποία παρέμεινε έως το 1936, προώθησε αρκετές μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο Λογιστικό. Επί σειρά ετών αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στη Δημοσιονομική Επιτροπή της Κοινωνίας των Εθνών (ΚτΕ) και σε διεθνείς διασκέψεις. Από το 1929 έως το 1939 διετέλεσε τακτικό μέλος της Φορολογικής Επιτροπής της ΚτΕ, εκλεγείς από το Συμβούλιο του οργανισμού. Το 1935 χρημάτισε Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Κ. Δεμερτζή (11.1935), ωστόσο μετά την κήρυξη της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου 1936 παραιτήθηκε και επανήλθε στη θέση του Γενικού Διευθυντή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 26.9.1936, και κατόπιν απόφασης των Μετόχων της Τράπεζας της Ελλάδος, διορίστηκε Υποδιοικητής της. Το 1941 ακολούθησε με τον Διοικητή της Τράπεζας Κ. Βαρβαρέσο την Ελληνική Κυβέρνηση στην Κρήτη, το Κάιρο και, τέλος, στο Λονδίνο, όπου και παρέμεινε μέχρι το τέλος του πολέμου, υπηρετώντας την πατρίδα ως Υποδιοικητής του εκδοτικού ιδρύματος με έδρα το Λονδίνο και ως Υφυπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Ε. Τσουδερού (5.1943-5.1944). Μετά την Απελευθέρωση, διατήρησε τη θέση του Υποδιοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος έως το 1946, οπότε με το Βασιλικό Διάταγμα της 11.2.1946 διορίστηκε Διοικητής της. Το 1945 (Απρίλιος-Οκτώβριος) διετέλεσε Υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Π. Βούλγαρη. Το 1950 (Ιανουάριος-Μάρτιος) διετέλεσε Υπουργός Συντονισμού και Οικονομικών στην κυβέρνηση Ι. Θεοτόκη. Με το Βασιλικό Διάταγμα της 1.11.1950 διορίστηκε εκ νέου Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Τον Φεβρουάριο του 1955 αποχώρησε από τη θέση του Διοικητή. Απεβίωσε τον Ιούλιο του 1955. Το 1952 ο Βασιλιάς τού απένειμε τιμητικά για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικος (1952).